Symbol Maryi, Dziewicy i Matki Chrystusa, nawiązującej intymną relację z Bogiem, odsłania nam rzeczywistość Kościoła jako duchowej przestrzeni zjednoczenia Boga z ludźmi. W tym świetle możemy dostrzec nowy sens dziewictwa Maryi. Maryja jest symbolem, figurą, reprezentantką Kościoła Oblubienicy, która może być poślubiona tylko jednemu Oblubieńcowi – samemu Bogu. Kościół Oblubienica jest nieustannie zapładniana przez Boga w sposób duchowy, a więc bez naruszenia jej dziewictwa, tak jak została zapłodniona Maryja. W tej perspektywie dziewictwo Maryi przestaje być tylko cudem, wydarzeniem wyjątkowym, ale staje się symbolem o bogatym znaczeniu teologicznym.
Kościół Oblubienica jest dziewicą poślubioną Chrystusowi przez Jego śmierć i zmartwychwstanie. „Mąż” łączy się ze swoją „Żoną” nierozerwalnym przymierzem małżeńskim. Chrystus – drugi Adam zbliża się do Kościoła – drugiej Ewy (por. Rdz 4, 1) nie poprzez stosunek seksualny, ale przez Ducha Świętego, który zapładnia Kościół do nowego życia. Tak jak Ewa jest matką wszystkich żyjących na ziemi, tak Kościół jest drugą Ewą – Matką dającą ludziom życie Boga. Kościół jest Matką chrześcijan, którzy są owocem miłości Chrystusa Oblubieńca do Kościoła Oblubienicy. Kościół Matka nosi w swoim łonie ludzi – dzieci Boże, aby narodziły się do nowego życia z Bogiem, narodziły się w nowym porządku świata nadprzyrodzonego. Matka Kościół rodzi dzieci Boże, na zawsze pozostając dziewicą, nieustannie zapładnianą przez Chrystusa.
Podczas gdy miłość Boga Ojca do Kościoła objawia się w całej pełni w miłości Syna Bożego, tak miłość Kościoła do Boga wyraża się najpełniej poprzez miłość Maryi do Chrystusa. Kobieta Maryja jest modelem relacji Kościoła z Bogiem. Tym modelem nie jest każda kobieta, bo wtedy istniałoby ryzyko przypisywania Kościołowi Oblubienicy cech kobiet niedojrzałych, np. pasywnych i uległych wobec mężczyzn albo odwrotnie – dominujących i zaznaczających wyższość nad nimi. Relacja Kościoła do Boga oparta jest na doświadczeniu wiary dojrzałej kobiety – Maryi.
Maryja oparła swoją relację z Bogiem na słuchaniu i przyjmowaniu słowa Bożego. W ten sposób pokazuje, że „wiara jest nie tyle poszukiwaniem Boga przez człowieka, ale raczej uznaniem przez człowieka, że to Bóg przychodzi do niego, nawiedza go i mówi do niego. Ta wiara, przez którą «dla Boga nie ma nic niemożliwego» (por. Rdz 18, 14; Łk 1, 37), żyje i pogłębia się w pokornym i umiłowanym posłuszeństwie, z którym Kościół potrafi mówić do Ojca: «Niech mi się stanie według twego słowa» (Łk 1, 38). Wiara wciąż odsyła do Jezusa – «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie» (J 2, 5)”1. Maryja towarzyszy Jezusowi w Jego drodze życia aż pod krzyż. Trwa wiernie przy Bogu w godzinie najgłębszych ciemności, mogąc zaufać tylko słowu Bożemu, oznajmiającemu, iż Boża miłość nigdy nie opuści człowieka. „Od Maryi Kościół uczy się znaczenia mocy miłości, jaką Bóg wyraża i objawia w życiu swego umiłowanego Syna (…). To od Maryi uczniowie Chrystusa uczą się sensu i piękna zgłębiania w nieustannym uwielbieniu wielkich dzieł Bożych: «Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny» (Łk 1, 49). Uczą się oni, że są na świecie dla przechowywania pamięci tych «wielkich rzeczy» i dla czuwania w oczekiwaniu dnia Pana”1. W dniu Pięćdziesiątnicy Maryja pokazuje, że w chwilach, w których Kościół nie umie odczytać woli Bożej ma oczekiwać na Ducha Świętego, aby odnowić swoje zaślubiny z Bogiem i uzyskać prowadzenie Jego Ducha. Ta oczekująca na Ducha Bożego wspólnota pod przewodnictwem Maryi jako pierwszej chrześcijanki jest Oblubienicą oczekującą na swego Oblubieńca.
Ojcowie Kościoła nazywali Maryję drugą Ewą. Związek Maryi z Ewą trzeba rozumieć, mając przed oczami Kościół Oblubienicę Chrystusa, którego Maryja jest symbolem, ikoną, figurą, personifikacją, reprezentantką. Relacja, jaką Kościół powinien tworzyć ze swoim Oblubieńcem Chrystusem, wzoruje się na relacji Maryi z Bogiem. Maryja jest więc w centrum wspólnoty Kościoła Oblubienicy jako jego najważniejsza reprezentantka. Osoba Maryi wprowadza w tajemnicę miłości Boga obecnej w Kościele. Jeżeli chcemy zrozumieć istotę Kościoła, uczestniczyć w jego wewnętrznym życiu, musimy dostrzec relację Maryi z Bogiem.
Relacja kobiety Maryi do Jezusa jest wzorem do realizowania w życiu każdego chrześcijanina, zarówno kobiety, jak i mężczyzny. Kobiety, które zwracają większą uwagę na osobistą relację z drugim człowiekiem, mają szczególne zadanie uczyć Kościół osobistej relacji do Jezusa. W ten sposób przypominają wszystkim ochrzczonym, że Chrystus jest żywą, kochającą osobą, z którą chrześcijanin nawiązuje miłosną relację – oddaje Bogu całego siebie. Tylko kobieta może pokazać prawdziwe oblicze Kościoła jako oblubienicy Chrystusa i Matki wierzących.
br. Ksawery Knotz „Zaślubiny w Bogu mężczyzny i kobiety”
- J Ratzinger, List do biskupów Kościoła katolickiego o współdziałaniu mężczyzny i kobiety w Kościele i świecie, Watykan 2000, 15