Kategorie artykułów

Sakrament małżeństwa (37)
Celebracja aktu małżeńskiego (46)
Miłość ludzka w planie Boga (69)
Czystość przedmałżeńska (15)
Płodność i planowanie dzieci (36)
Początek życia ludzkiego (10)
Wychowanie seksualne dzieci (10)
Orgazm (18)
Inicjacja, gra wstępna (33)
Ciąża i diagnostyka prenatalna (12)
Leczenie niepłodności (11)
Wstrzemięźliwość seksualna (42)
Poronienie (4)
Menopauza (5)
Choroby, trudne sytuacje (68)
Masturbacja (15)
Pornografia (13)
Seksoholizm (9)
Środki antykoncepcyjne (29)
In vitro (11)
Syndrom poaborcyjny (7)
Modlitwy małżeńskie (6)
Pożądliwość serca (54)
Podejście do grzechów seksualnych (58)
Historia i nowoczesność (35)
Stereotypy (51)
Zdrada (11)
Historie z życia (43)
O nas Kontakt

WESPRZYJ NAS

Sakrament ludzkiego ciała

Sakrament ludzkiego ciałaMężczyzna i kobieta przed grzechem pierworodnym „są ogarnięci samą tajemnicą stworzenia, a głębia tej tajemnicy ukryta w sercu człowieka jest niewinnością, jest sprawiedliwością, jest miłością, jest łaską”. (TC) Bóg widział, że jego dzieło – mężczyzna i kobieta było bardzo dobre (Rdz 1,18). Człowiek pojawił się „w świecie widzialnym jako najwyższy punkt Bożego obdarowania”(TC), czyli został w wyjątkowy sposób obdarowany przez Boga.

Obdarowując się wzajemnie miłością człowiek ten „przynosi na świat swoje szczególnie podobieństwo do Boga. Podobieństwo to „obejmuje również jego „widzialność” w świecie, jego cielesność, jego męskość lub kobiecość, jego nagość” (TC). Odbiciem tego podobieństwa jest poczucie oblubieńczego sensu ciała, czyli uzdolnienia do miłości czystej, niewinnej, bezinteresownej, obdarowującej.

Komunia mężczyzny i kobiety, ich wspólne życie, święte i czyste, tworzy „najpierwotniejszy sakrament, rozumiany jako znak przenoszący skutecznie w widzialność świata niewidzialną tajemnicę ukrytą w Bogu. Jest to tajemnica prawdy, miłości, tajemnica życia Bożego, w której człowiek otrzymuje realne uczestnictwo. (…) Sakrament jako znak widzialny konstytuuje się poprzez człowieka jako „ciało”, poprzez jego „widzialną” męskość i kobiecość. Ciało bowiem, i tylko ono, zdolne jest uczynić widzialnym to, co niewidzialne, duchowe i Boże. Ono zostało stworzone po to, aby przenosić w widzialną rzeczywistość świata ukrytą odwiecznie w Bogu tajemnicę i aby być jej znakiem”. (TC)

Na tym szerokim tle możemy dopiero zrozumieć „ w pełni słowa ustanawiające sakrament małżeństwa wypowiedziane w Księdze Rodzaju 2,24 («mężczyzna opuszcza swojego ojca i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem»). Na tym szerokim tle rozumiemy też, iż słowa Księgi Rodzaju 2,25: «mężczyzna i jego żona byli nadzy, [lecz] nie odczuwali wobec siebie wstydu»”. (TC) To znaczy, że byli oni czytelnym, czystym, nie zasłoniętym znakiem Bożej obecności, która objawiała się na zewnątrz poprzez ich ciała, przenikała je. Boża świętość i miłość weszła wraz z człowiekiem w widzialny świat i była w nim wyraźnie widoczna. To świętość „umożliwia człowiekowi tak głęboko ujawnić się ze swoim ciałem — i to właśnie przez „bezinteresowny dar” z siebie samego”. (TC)

Wizję ludzkiego ciała jako rzeczywistości objawiającej Bożą obecność można rozszerzyć na materię całego wszechświata, który także jest znakiem, czyli sakramentem ukazującym miłość, mądrość, wszechmoc Boga. „Tak więc w człowieku stworzonym na obraz Boży została objawiona sama niejako sakramentalność stworzenia, sakramentalność świata”.(TC)

br. Ksawery Knotz


Podobne artykuły: