Jestem w 5. tygodniu ciąży. Mój mąż chce się ze mną kochać, ale ja mam opory. Czasem przeszkadza mi kiepskie samopoczucie, bo znoszę tę ciążę naprawdę źle, jednak nie to jest największym problemem. Przeżywam stres, ponieważ boję się, że miłość bez prezerwatywy w okresie ciąży zaszkodzi maleństwu.

Naprawdę nie chcę dłużej wstrzymywać męża. Wiem, że to dla niego bardzo ważna sfera. Czułabym się bezpieczniej, gdybyśmy użyli prezerwatywy – ale nie mam pewności, czy to nie byłby grzech (chociaż, skoro już jestem w ciąży, to o antykoncepcji nie może być mowy). 

 

Współżycie seksualne jest ważnym elementem więzi małżeńskiej, także podczas ciąży. Kobieta w tym stanie może doświadczać trudności z podjęciem aktu seksualnego, np. w pierwszym trymestrze pojawiają się nudności, senność, zmęczenie, bolesność piersi… Wpływają one na częstotliwość współżycia, nie wymagają jednak całkowitej rezygnacji z niego. Taka konieczność pojawia się tylko w wypadku przeciwwskazań medycznych (zagrożona ciąża, krwawienia, bliski termin porodu).

Wiele osób przeżywa w czasie ciąży lęk, że współżycie seksualne może uszkodzić maleństwo lub spowodować poronienie. To bezpodstawne obawy. Dziecko jest bardzo dobrze chronione wewnątrz worka owodniowego w macicy.

Niektóre kobiety boją się, że orgazm, a dokładniej skurcze macicy z nim związane, wywołają przedwczesny poród. Jeżeli ciąża przebiega prawidłowo, takie reakcje nie stanowią żadnego zagrożenia dla dziecka. Badania pokazują, że kobiety, które są aktywne seksualnie w czasie ciąży, rzadziej rodzą przedwcześnie, co tłumaczy się większym poczuciem bezpieczeństwa związanym z bliskością cielesną i emocjonalną.

Czasami pojawia się też niepokój, że wprowadzenie prącia do pochwy spowoduje infekcję płodu. Jeżeli mężczyzna nie jest nosicielem choroby zakaźnej i przestrzega elementarnych zasad higieny, takie ryzyko nie zachodzi.

Część mężczyzn odnosi wrażenie, że dziecko słyszy i ma świadomość, co w danej chwili robią rodzice; że jako trzecia osoba jest cichym świadkiem aktu seksualnego. To przeświadczenie, przeszkadzające we współżyciu, także jest nieuzasadnione. Z całą pewnością dziecko nie ma takiej świadomości i nie będzie niczego pamiętało.

Gdy małżonkowie nie umieją sobie poradzić z tymi obawami, niepotrzebnie zaczynają unikać współżycia seksualnego – ze szkodą dla małżeństwa. Jeśli podjęcie aktu seksualnego w czasie ciąży jawi się rozumowi jako coś złego i grzesznego, mamy do czynienia z niewłaściwie ukształtowanym sumieniem. Wprowadza ono w życie małżeństwa wiele niepokoju i nie pozwala cieszyć się bliskością cielesną w trudnym, ale pięknym okresie oczekiwania na urodzenie dziecka.

br. Ksawery Knotz