Kategorie artykułów

Sakrament małżeństwa (37)
Celebracja aktu małżeńskiego (45)
Miłość ludzka w planie Boga (69)
Czystość przedmałżeńska (15)
Płodność i planowanie dzieci (36)
Początek życia ludzkiego (10)
Wychowanie seksualne dzieci (10)
Orgazm (18)
Inicjacja, gra wstępna (33)
Ciąża i diagnostyka prenatalna (12)
Leczenie niepłodności (11)
Wstrzemięźliwość seksualna (42)
Poronienie (4)
Menopauza (5)
Choroby, trudne sytuacje (67)
Masturbacja (15)
Pornografia (13)
Seksoholizm (9)
Środki antykoncepcyjne (29)
In vitro (11)
Syndrom poaborcyjny (7)
Modlitwy małżeńskie (6)
Pożądliwość serca (54)
Podejście do grzechów seksualnych (57)
Historia i nowoczesność (35)
Stereotypy (51)
Zdrada (11)
Historie z życia (43)
O nas Kontakt

WESPRZYJ NAS

Stworzenie jako dar

Stworzenie jako dar

Bóg w Piśmie św. objawia się przede wszystkim jako Stwórca, czyli ten z którego woli wszystko powstało, który jest wszechmocny i tworzy to co chce, to o czym pomyśli, co sobie zaplanuje. Z niczego postanowił stworzyć świat i stworzył:  „na początku stworzył Bóg niebo i ziemię”. Potem postanowił stworzyć człowieka: „stworzył człowieka na obraz Boży”. Człowiek jest najdoskonalszym stworzeniem Boga. Bóg stwarza świat ze względu na człowieka, aby go obdarować.

 

Człowiek jest obdarowany światem, a świat człowiekiem. Dlatego słowa «dar», «darowanie», «obdarowanie» opisują samo serce tajemnicy stworzenia. (1 J 4,8).

Dar stworzenia jest darem miłości Boga. „Wprawdzie tego wyrażenia „Bóg jest miłością” nie znajdujemy w opisie stworzenia, niemniej opis ów wielokrotnie powtarza „widział Bóg, że było dobre […], że było bardzo dobre”. Poprzez te słowa odsłania się miłość jako Boski motyw stwarzania. Miłość jest źródłem z którego pochodzi stworzenie. Tylko miłość bowiem daje początek dobru i „raduje się dobrem” (1 Kor 13). Człowiek „wyłonił się z miłości i zapoczątkował miłość. A stało się to w sposób —mimo późniejszego grzechu i śmierci — nieodwracalny”. (TC)

Ten fakt ma wielkie znaczenie dla człowieka i jego świadomości ciała. „Stwórcze obdarowanie płynące z miłości dosięgło pierwotnej świadomości człowieka, stając się (…) przeżyciem wzajemnego daru” (TC). Człowiek, który jest „obrazem Boga”, który w szczególny sposób jest stworzony przez Boga, obdarowany miłością przez Boga – nosi w sobie „znamię daru”, odzwierciedla w sobie Bożą miłość, dar miłości jaki otrzymał.

Stworzony na „obraz Boży” w głębi serca ma zakodowaną potrzebę „bycia jak Bóg” tzn. obdarowywania innych miłością poprzez swoje ciało. Czuje się nieszczęśliwy, samotny, pusty, nieciekawy gdy nie ma obok niego kogoś kogo mógłby kochać, dla którego mógłby poświęcić swoje życie. Ludzka zdolność obdarowywania się miłością poprzez ciało ma swoje źródło w dziele stworzenia rozumianym jako obdarowanie, a jeszcze głębiej w miłości Boga, która zrodziła ten dar.

 

br. Ksawery Knotz


Podobne artykuły: